Drieëntachtig superkorte verhalen, je leest er een in vijf minuten, elk verhaal even intens als een verhaal van normale lengte. Misschien nog wel intenser. Al het overbodige is weggesneden. Veel dialoog. Een vlekkeloze, pakkende stijl.
Waarom stoppen de meeste schrijvers nog zoveel vulling in hun boeken? In deze tijd, waarin haast niemand meer tijd heeft voor al die langdradigheid? Douglas Coupland liet al meer dan tien jaar geleden zien dat het ook anders kan, in zijn boek Life after God, dat bestaat uit langere verhalen, maar de verhalen zelf bestaan uit hoofdstukken die meestal nog geen halve pagina lang zijn.
Life after God, Nanotales, het zijn heerlijke boeken om te lezen, waarbij je niets tekort komt.