Slechts 16 centimeter hoog, met zwaar papier 23 millimeter dik. Acht verhalen, ingedeeld in minihoofdstukjes van soms drie of vier pagina's, maar vaker vergezeld van een simpele lijntekening die een derde van de pagina inneemt. Fragmentarisch? Allerminst.

Coupland schrijft compact, komt snel ter zake. Wat een andere schrijver uitsmeert over vele pagina's vat hij kernachtig samen in twee of drie zinnen. Met een paar penseelstreken zet hij een helder, veelzeggend beeld neer.

stem. Je zou het kunnen lezen als een roman, waarin de verteller zich in verschillende gedaantes presenteert, maar wel steeds met dezelfde twijfels, dezelfde vragen.

die toch wat meer van het leven hadden verwacht dan dat waar ze nu in zitten. Zonder religie groot gebracht, in een zakelijke, cynisme maatschappij. Nog steeds met behoeftes die het aardse overstijgen.

Twijfels over de zin van het bestaan. Is dat niet waar het grootste deel van de hedendaagse, serieuse literatuur over gaat? Schrijvers die geen ander onderwerp weten dan zichzelf. Dikke romans, vol genavelstaar. Saai. Banaal.

Life after God is anders. Kort en krachtig. Oprecht. Een boek dat uitnodigt tot herlezen. En in deze jachtige tijd, waarin geen tijd verspild mag worden, is herlezen van dit boek geen probleem. Het langste verhaal is negentig pagina's, en dat lees je in een half uur.