Vooral het eerste deel bevat veel verhalen met een hoog vrouwentijdschriftgehalte. Ontboezemingen over relatie- en gezinsproblemen, over een ongelukkige zwangerschap. Niet dat dit slechte verhalen zijn, integendeel. De stijl van Vonne van der Meer is mooi en helder, al haar verhalen zijn ingenieus van opbouw, haar dialogen levensecht. Maar het zijn van die persoonlijke verhalen waarvan ik het idee heb dat ze mij niet aangaan. Dat de ik-persoon dan ook nog de naam van de schrijfster heeft helpt mij ook niet echt over m'n schroom heen.
Gelukkig zijn er voldoende verhalen die dit niveau ontstijgen. Daarbij zijn weer verhalen over liefde en relaties, maar ook twee verhalen over sinterklaas zoals je ze nog nooit hebt gelezen, verhalen over stierenvechten, en verschillende verhalen met een eigenzinnige kijk op de ouderdom. En dan blijkt dat Vonne van der Meer goed overweg kan met deze vorm. Joanne Harris schrijft in het voorwoord van haar verhalenbundel Jigs & Reels:
Vonne van der Meer gaat aardig in die richting.