Kai Meyer neemt meestal een legende of mythe als uitgangspunt voor zijn boeken, waarin hij het verhaal plaatst in de tijd van de legende. Das Haus des Daedalus speelt zich echter af in het heden, maar heeft weer een oude mythologie als achtergrond, een mythologie die, zoals de titel van het boek verraadt, teruggaat op de tijd van de oude Grieken.
Het uitgangspunt voor het verhaal zijn de gravures van Giovanni Battista Piranesi, de Carceri, die verschenen in 1749. Dit zijn gravures van immense onderaardse kerkers, gravures die een bron van inspiratie waren voor vele kunstenaars, van schrijvers tot filmmakers. Het boek van Kai Meyer deed op een aantal plaatsen sterk denken aan House of Leaves dat in hetzelfde jaar verscheen. Heeft Danielewski zich ook door Piranesi laten inspireren?
Hier kun je de gravures van Piranesi bewonderen: http://rubens.anu.edu.au/htdocs/bytype/prints/piranesi/index3.html
Das Haus des Daedalus is het tweede boek van Kai Meyer dat ik heb gelezen. Het eerste was Loreley, waarvan ik zeer onder de indruk was. Alhoewel Meyer zich ook nu weer bewijst een groot verteller te zijn was ik toch een tikkeltje teleurgesteld. Hoewel het de onderaardse kerkers met hun demonisch karakter zijn waar het uiteindelijk om gaat, draait het in het grootste deel van het verhaal om de zoektocht naar het geheim van die kerkers, en de strijd tegen de mensen die de hoofdpersonen het geheim willen onthouden (of die hun eigen plannen hebben met wat er onder Rome ligt begraven). Het boek is dus meer een thriller dan een griezelboek.
Jammer voor mij met m'n voorliefde voor horror, maar toch is Das Haus des Daedalus een zeer goed boek. Het is spannend, boordevol actie, zeer levendige dialogen, en is door de verankering van het heden in de historie en mythologie sterk tot de verbeelding sprekend. En de griezelpassages, in de minderheid weliswaar, die zijn ook zeer geslaagd.