Het heeft mij nooit bijzonder getrokken, het reisverhaal. Ik heb ooit eens Een barbaar in China van Adriaan van Dis gelezen, en vond het oersaai. Maar een tijdje geleden las ik Het geluid van Zijn naam wat ik al erg mooi vond. En nu dit boek, uitgekozen vanwege het onderwerp en een bespreking in een boekenbijlage van de VPRO-gids, en ik heb het met plezier en grote belangstelling uitgelezen.

Dylan van Eijkeren reist maandenlang door Duitsland, van noord via oost naar zuid. In de winter, buiten het toeristenseizoen, waardoor hij vaak de enige gast is in hotel of pension. In z'n BMW, die haast als personage fungeert, ploegt ie door menig sneeuwstorm. Aangetrokken door de vriendelijkheid van de Duitsers gaat hij op zoek naar de Duitse ziel, in een land dat worstelt met de wederopbouw na de vereniging, en nog steeds met vragen zit over het eigen verleden. Het is een persoonlijke ontdekkingstocht van een eenling met een eerlijke nieuwsgierigheid naar de ander. Met schwung geschreven.