Ultrakorte verhaaltjes die op een alledaagse toon vertellen over het leven op het platteland. Het gewone leven, ware het niet dat er altijd wel een macabere kronkel in het verhaal zit. De dood is zelden ver weg, en die dood komt niet in een vredige gedaante. Je zou het haast griezelverhalen kunnen noemen. Maar daar zijn de verhalen eigenlijk te kort voor, te kort om de spanning die bij een echt griezelverhaal horen op te bouwen. Soms komt het in de buurt. Maar een kleine vijf pagina's over moordlustige konijnen is te kort om meer dan grappig te zijn.

Dit is m'n derde verhalenbundel van een Groningse schrijver op rij. Het Westerkwartiers (uit het gebied ten westen van de stad Groningen) van Hijlkema is minder "diep Gronings" dan de taal van of Het mist ook iets van de literaire lading van de verhalen van Hiemstra en Harms. Desondanks zijn het zeer vermakelijke verhalen.