Het lijkt wel alsof het griezelverhaal iets typisch Angelsaksisch is. Maar de oorsprong van de gotische vertellingen ligt op het vaste land van Europa. Leeft het griezelverhaal nog in de Europese literatuur? Als je goed zoekt kom je het tegen.

De verhalen van Walter Brandorff doen in niets onder voor hun Britse en Amerikaanse tegenhangers. Zeven verhalen staan er in de bundel Die Toten leben, en dat zijn stuk voor stuk juweeltjes.

Het boeiende aan deze verhalen is dat ze een duidelijk eigen stem hebben, en niet slechts een Duitstalige equivalent van de Engelse verhalen zijn. Walter Brandorff is geboren in München, in 1943, en leeft (of leefde) in Oostenrijk. Het Oostenrijkse landschap speelt een belangrijke rol in meerdere verhalen. Het opvallendste verschil met de Angelsaksische verhalen is dat het kwaadaardige niet komt in de vorm van geesten en monsters die de mens komen belagen, maar dat het kwaadaardige uit de mens zelf voortkomt, al willen de duivel en z'n helper de mens graag een eindje op weg helpen.

Het terugkerende thema in Die Toten leben is de ongebruikelijke manier waarop mensen reageren op de dood. Op de dood van vreemden, van naasten, of de eigen dood. Een soort macabere wellust spreekt uit deze verhalen.