De wereld had een bek vol tanden en als het zo uitkwam, kon je daar elk moment door gebeten worden. Trisha McFarland was negen jaar toen ze daarachter kwam. Begin juni zat ze om tien uur 's ochtends op de achterbank van de Dodge Caravan van haar moeder in haar blauwe Red Sox-trainingsshirt (die met op de rug 36 GORDON) met haar pop Mona te spelen. Om halfelf was ze verdwaald in het bos. Om elf uur deed ze haar best om niet verschrikkelijk bang te worden en niet te denken Dit is erg, dit is heel erg. En ze wilde er ook niet aan denken dat er weleens iets heel naars kon gebeuren als je in een bos verdwaalde. Dat je zelfs dood kon gaan.
Stephen King
The Girl Who Loved Tom Gordon
(Het meisje dat hield van Tom Gordon)
roman, 1999, 224 pagina's (vertaling)
waardering: 8.5
Het klinkt ongeloofwaardig voor een verstokte horror-fan zoals ik, maar dit is het eerste boek van Stephen King dat ik ooit heb gelezen. Verfilmingen van King spraken mij nooit zo aan, waardoor ik zijn boeken ook nooit zo uitnodigend vond. Dit boek is mij erg meegevallen.

King is natuurlijk de bekendste schrijver van horror, maar dit boek is geen horror. Dus kan ik nog niet oordelen over King's talenten als horrorschrijver. Of toch wel? Het meisje dat hield van Tom Gordon (wat een kromme vertaling) is realisme, maar wel over extreme belevenissen. De waanzin van de horror ligt voortdurend op de loer. Zowel voor de hoofdpersoon als voor de lezer krijgt de realiteit steeds meer surrele, angstaanjagende trekken, terwijl ook het puur fysieke, de lichamelijke ontberingen, haarscherp wordt uitgetekend. Een knap staaltje.

Ik kan dit boek zeer aanraden. Ik heb er vrij lang over gedaan, het begin nodigt niet direct uit tot doorlezen. Maar de tweede helft had ik in één ochtend uit.