Twaalf doden heb ik geturfd, mensen die op een gewelddadige manier aan hun eind zijn gekomen, door moord of doodslag. Een misdaadroman, dus. Maar toch... dit boek heeft meer de sfeer van een griezelroman, een gothic novel. Je hebt een negentiende-eeuws gesticht, de schaduw van het verleden, een langzaam vervallende graanmalerij, waarin in de duisterste dieptes meer dan graan wordt gemaald...

Het verhaal heeft een paar zwakke momenten, soms nodeloze geheimzinnigheid, soms voorspelbaarheid. Maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de vaart van het verhaal en de sterke sfeer, voortreffelijk en ijzingwekkend beschreven.