Die bescheidenheid klinkt door in de teksten. Zelfs in de meest lyrische gedichten proef je de Groningse nuchterheid. De verhalen die variëren van realisme tot magisch realisme komen altijd weer met beide voeten op de grond terug.
Over de kwaliteit van deze bundel hoeven we niet bescheiden te zijn. Dit kleinood kan zich meten met de beste literatuur die Nederland vandaag de dag heeft te bieden. In de Amsterdamse grachtengordel zal Harms geen harten sneller laten kloppen. Daar heeft men geen interesse voor een Groningse schrijver die de pensioengerechtigde leeftijd al jaren geleden heeft bereikt, een schrijver van ver over de rand van hun hippe wereldje. Het is aan ons noorderlingen het genoegen Aan raand van tied te koesteren als een Gronings pronkjuweel.