Snowman is de laatste mens op aarde, een aarde die sowieso voor de mens onleefbaar is geworden. Snowman moet schuilen voor de zon die niet meer zoals voorheen getemperd wordt door de atmosfeer. 's Nachts slaapt ie in een boom om niet belaagd te worden door de vervaarlijke beesten die het product zijn van de biotechnologie van voor de catastrofe. De biotechnologie die zelf tot de catastrofe heeft geleid die de mens heeft weggevaagd. En de biotechnologie die een nieuwe mens heeft geschapen.

Dat is het uitgangspunt van het boek. Het verhaal wat volgt staat niet bol van de ontwikkelingen. Het draait om een paar simpele vragen: hoe heeft het allemaal zover kunnen komen, en wat was in de ontwikkelingen de rol van Snowman, Oryx en Crake. In het boek zijn twee verhaallijnen met elkaar vervlochten. Een expeditie van Snowman, op zoek naar voorraden, terug naar de plaats des onheils, en terug naar het verleden, de tijd van voor de ramp, het verhaal van de jeugd van Snowman en Crake tot aan het moment van de ramp, in een maatschappij die door de uitwassen van de biotechnologie toch al sterk was ontwricht. Uiteindelijk dringt zich de vraag op: was het wel zo erg dat deze ramp zich heeft voltrokken?

Het boek moet het niet hebben van actie, maar van de sfeer, die broeierig en beklemmend is. Het is zeer pakkend geschreven. Ik vond Oryx and Crake in de boekwinkel niet bij de sf, maar bij de Engelstalige literatuur. Margaret Atwood is een erkend auteur van literatuur met een grote L, winnares van de Booker Prize. Ze publiceert sinds 1961. Haar boek The Handmaid's Tale uit 1985, ook een dystopische toekomstroman, werd verfilmd.

Meer info op oryxandcrake.com