De titel zegt het al, een boek over ontworpen talen. Over talen die de wereld moesten verbeteren, zoals Esperanto, maar ook over nutteloze en toch zeer moeilijke spielerei zoals Klingon. Dit boek geeft een aardig kijkje in de zeer rijke geschiedenis van het ontwerpen van talen. Het gaat niet alleen over de talen, maar ook over de ontwerpers en hun naïviteit, hun grootheidswaanzin, over kleine succesjes. En het gaat over de veranderende tijdgeest en doelstellingen van de ontwerpers, de maatschappelijke context waarbinnen een beweging kon opbloeien.

Dit boek is geen droge opsomming, wat had gekund, aangezien het aantal ontworpen talen over de duizend moet liggen, maar een samenhangend verhaal. Zeer boeiend, zeer vermakelijk. Het legt de nutteloosheid van taalontwerp bloot op een manier die je zin geeft om jezelf aan zo'n nutteloze bezigheid over te geven.