Dit doet nog het meest denken aan een detective uit de jaren van de Amerikaanse pulp, in een decor van zwarte fantasy. John Taylor is een speurder die niet kan nalaten de lezer te zeggen hoe zijn naam angst en beven oproept. Hij neemt het op tegen wezens waarvan hij niet kan nalaten de lezer te vertellen hoe hun naam angst en beven oproept. Dit is allemaal heel eng, wordt ons verzekerd. Maar ondanks alle demonen, spoken, vampiers, zombies, gevallen engelen, en monsters die zo uit een roman van Clive Barker lijken te zijn ontsnapt, wordt het nooit eng. Daarvoor is het allemaal te dweperig. Niet dat er geen ontroerende beelden in zitten, maar over het algemeen ontbreekt het aan wat essentieel is voor een griezelverhaal: de menselijke maat. We hebben hier een held met superkrachten, met helpers met superkrachten, tegenstanders met superkrachten. Niet al te zoetsappige fantasy.

Er zijn minstens vier boeken verschenen over John Taylor en de Nightside. Het is vermakelijk voor een keer, maar ik heb niet de behoefte de andere boeken te lezen.