Vanaf de eerste pagina word je overspoeld door wreedheden en perversiteiten. Elke bladzijde is doordrengt van bestialiteit. Charlee Jakob is veelgeprezen, vier keer genomineerd voor de Bram Stoker Award. Mij ontgaat het waarom. In een niet erg toegankelijk proza probeert ze zoveel mogelijk walging op te roepen. Maar het is te veel. Het slaat dood. Bij mij leidt het alleen maar tot desinteresse. Na zestig pagina's gelezen te hebben geef ik het op.

---

Op aanraden heb ik het boek weer opgepakt. Na een pagina of honderd was ik toch wel zo ver dat ik wilde doorlezen om te weten hoe het verder zou gaan. Hoe het zou aflopen. Nu weet ik het, en ik ben niet onder de indruk.