Het eerste hoofdstuk van Food for the Dead leest als het eerste hoofdstuk van een gothic-roman. De schrijver/verteller doet verslag van een bezoek dat hij brengt aan Everett Peck, een afstammeling van Mercy Brown, een vrouw wier lichaam werd opgegraven, het hart verwijderd en verbrand. Mercy Brown werd opgegraven in 1893. Men dacht dat ze zich vanuit haar graf voedde met de levenskracht van haar familieleden, en het ritueel dat men uitvoerde zou haar zieke nabestaanden moeten genezen.

Michael Bell toont zich een getalenteerd schrijver. Hij geeft genoeg details voor je om het decor voor te kunnen stellen, en de woorden van Peck worden levendig weergegeven. Het begin van een spannend verhaal.

Maar dit is geen fictie. Michael Bell is historicus en folklorist die zich twintig jaar heeft beziggehouden met het reconstrueren van de gebeurtenissen rond de vampierlegendes in het noordoosten van de VS. Daarmee is het boek geen afgerond verhaal met een inleiding, een intrige en een ontknoping, maar een complexe speurtocht met vele losse eindjes. Geen romance, maar er wordt wel een bont en coherent tijdsbeeld tot leven gewekt.

De vampiers van New England leken niet op Dracula. In de tijd heerste er zeer veel tbc. Consumption, noemde men het. Halve en hele families werden weggevaagd door een slopende, onbegrepen ziekte, die het slachtoffer bij het leven veranderde in iemand die veel weg had van een levend lijk.

Michael Bell probeert na te gaan hoe het geloof rond de vampierpraktijk heeft kunnen bestaan, wat voor rol het speelde in het gemeenschapsleven, en hoe de verhalen zich nadien hebben ontwikkeld. Dat alles zonder hang naar sensatie, resulterend in een zeer fascinerend verhaal, waarin de personages met liefde tot leven worden gewekt.

De praktijk van het opgraven van lijken, het verbranden van hun ingewanden, of andersoortige rituelen, liep aan het eind van de negentiende eeuw teneinde. Maar de legendes leefden voort, veranderden, en nu nog steeds worden de graven van die veronderstelde vampiers geplaagd door mensen die op jacht zijn naar buitenissigheden. Op een donker kerkhof in een verlaten landschap roepen onbegrepen verschijnselen zelfs bij de rationele academicus gevoelens op waarvan we in onze naïviteit willen geloven dat ze door de wetenschap al lang zijn overwonnen. Maar eigenlijk zijn wij niet anders dan die mensen die één of twee eeuwen geleden een graf openmaakten, meenden daar een vampier te herkennen, en hun maatregelen namen om de vampier voorgoed naar de andere wereld te helpen.

Kortom, een zeer goed boek, over een onderwerp waar weinigen mee vertrouwd zullen zijn, maar waar menigeen zich diep bij betrokken zal voelen. Bell is een goed schrijver. In de eerste helft van het boek ligt de nadruk op veldwerk, interviews met nabestaanden, bezoek aan plaatsen des onheils. Dit is zeer fascinerend beschreven. In de tweede helft van het boek ligt de nadruk op het naspeuren van oude teksten, officiële archieven, krantenverslagen, verhalen, zelfs gedichten van ooggetuigen. Door de aard van dit onderzoek is dit deel van het boek iets taaier, wat afstandelijker, maar biedt een schat aan informatie om het inzicht te verdiepen.

Meer informatie is te vinden op onderstaande webstee.

http://www.foodforthedead.com/