Vijftig jaar na zijn dood leeft Einstein in een magische kamer waarin de tijd niet bestaat. Een jonge vrouw, in het boek steevast het meisje genoemd, gaat bij hem op bezoek voor een interview.

De toon van het boek is nogal neerbuigend. Verwacht niet dat je iets opsteekt over de theorieën van Einstein. Daarvoor is het allemaal veel te oppervlakkig. Hooguit leer je wat over het leven van Einstein. Het boek is vooral heel veel quasi-diepzinnig gezemel. De Fransen zijn daar dol op, heb ik ergens gelezen.

Waar de Fransen ook dol op zijn is afgeven op de Britten. Newton wordt dan ook flink in z'n hemd gezet.

Ach ja...