Het is geen kinderspel wat Toon Tellegen laat zien, maar wel een hoop kinderlijke drift. Stampvoeten. Ik wil antwoord, nu! Banale zaken, zoals de liefde, waarheid, de dood, daarvan maakt Tellegen iets absurds. Grappig af en toe, maar dik tweehonderd keer, dat irriteert. Dan krijg je toch de neiging dat kind dat maar blijft jengelen met z'n vragen over vrede en wanhoop en eenzaamheid een draai om de oren te geven.
Wat niet wil zeggen dat het slechte poëzie is.