In het inleidende verhaal vertelt Sita Dulip hoe zij ontdekt heeft dat je vanuit de wachtruimte op een vliegveld, tijdens het wachten, reizen kunt maken naar andere planes of existence. Wat volgt is een reeks verhalen die uitstapjes naar die andere werkelijkheden beschrijven. Werelden of hun bewoners die markant verschillen van de onze of ons. Maar het is allemaal nogal saai. Verder dan een beschrijving komt het niet. Van een verhaal is zelden echt sprake. Geen drama. Geen actie. Geen boeiende personages. Een soort sf-toeristengids, droog in de nodeloze details.

Ik heb de helft van het boek gelezen, en toen de hoop opgegeven dat het nog zou gaan boeien.