Carpe Jugulum gaat over de strijd tussen heksen en vampiers. Daar tussenin speelt ook nog een Omniaanse priester een centrale rol. En er zijn vele bijrollen voor wezens van, letterlijk en figuurlijk, velerlei pluimage.
Dit boek over Discworld is de eerste waarin vampiers verschijnen. De heksen zijn al eerder aan bod geweest, in een boek (of boeken) dat ik niet heb gelezen, en ik had in het begin wel een beetje moeite om ze te 'snappen'. Ik was al dik over de helft van het boek voordat ik Nanny en Agnes een beetje uit elkaar kon houden.
De priester, Mightily Oats, verschijnt denk ik ook voor het eerst in dit boek, maar als volgeling van de god Om en zijn profeet Brutha is het prettig Small Gods gelezen te hebben.
Het boek is knap geschreven, heeft vaart en humor. Minder lollig als bijvoorbeeld Small Gods. Minder grappen. De humor zit meer in de beschrijving van de personages, hun gedrag en hun dialogen. Zeer vermakelijk. Makkelijk tussendoor te lezen, wanneer het je uitkomt. Hoofdstukken ontbreken en scènes van enkele bladzijden worden gescheiden door een witregel van de volgende scène. Je kunt het boek op elk moment wegleggen of weer oppakken.
Toch een beetje teleurstellend, dit boek. Een humoristische, onderhoudende vertelling. Maar Small Gods was meer. Dat was satire. De satire in Carpe Jugulum zit erg op de achtergrond, al worden er wel een aantal scherpe vergelijkingen getrokken met de verwording van het christendom.