Laurell K. Hamilton
A Caress of Twilight
348 blz, 2002
Dit is troep. Kinderachtige gedweep, vanaf de eerste bladzijde, tot aan het eind van hoofdstuk drie. Langer heb ik het niet volgehouden.

"The New York Times bestseller" staat er op de kaft. Wat is het publiek van de New York Times, vraag ik me dan af. Ik heb wel een idee van het publiek waarvoor Hamilton schrijft. De onnozele, sullige en lelijke gans die zich door niemand geliefd voelt, die het liefst alleen op de kamer zit zich vol te proppen met junkfood, terwijl ze fantaseert dat ze beeldschoon is. Zo mooi, dat ze niet kan nalaten constant tegen zichzelf te zeggen hoe mooi ze wel niet is. Bovenmenselijk mooi. Beter nog, ze is bovenmenselijk, machtig, met magische krachten. En ze heeft vele, prachtige minnaars, die haar allen adoreren, haar elke nacht tot dienst zijn. Geen gewone stervelingen, nee, onsterfelijke, bovenmenselijke creaturen, dappere krijgers.

Wie zich hierin herkent zal smullen van Hamilton. Ik besteed m'n tijd liever aan een goed boek. Nog geen 24 uur na aankoop gaat A Caress of Twilight bij het oud papier.