Een sprookje over twee circuskinderen. Een roman of novelle over een Spaanse wegenbouwer die in zijn vrije tijd sprookjes vertelt, een sprookje over twee circuskinderen en hun avonturen in de woeste bergen in het zuiden van Nederland, waarbij de schrijver filosofeert, over Nederland en de Nederlandse taal die hij heeft leren kennen tijdens zijn studie in Delft, maar vooral over de aard van het sprookje.

Zo op het oog een simpel verhaal. Een verhaal met een diepere boodschap? Misschien, misschien ook niet.

Een kort boek. Veel tekst per pagina in de pocketuitgave. Toch had een eerdere uitgave had ook maar 151 pagina's. Je leest het zo uit. Niet omdat het zo kort is, maar vanwege het ritme van de taal, die je meesleept langs hoge bergen en diepe dalen, langs beelden en gedachten. Het is de taal die het niet toelaat dat je het boek even weglegt.

Een mooi boek.