Het spookt in het huis op 362 Belisle Street. Zou dat de reden zijn dat de makelaar, Glenn Darnley, net weduwe geworden, zo'n moeite heeft het huis te verkopen? De mensen die uiteindelijk vallen voor de bekoring van het huis blijken keer op keer mensen met een groot verdriet, een verdriet waarmee ze nu op een keerpunt in hun leven zijn aangekomen. In het huis wordt hun lot bezegeld.

362 Belisle St. is geen roman over spoken en geesten, maar bovenal over mensen. De schrijfstijl van Susie Moloney is glashelder en vlekkeloos, met een uitzonderlijk oog voor detail. Handelingen en gedachten van de personages worden op de voet gevolgd, waardoor het een zeer intieme roman is. De schrijfster schuwt vage sfeertekeningen. Het huis, zelf bijna een personage, wordt niet omschreven zoals je zou verwachten in een plat spookhuisverhaal, maar zakelijk, door het oog van de makelaar. En juist daardoor komt het huis tot leven.

Het boek bevat vier verhalen, met elkaar verbonden door het huis. Drie verhalen gaan over opeenvolgende bewoners van het huis. Het vierde verhaal, het verhaal van Glenn Darnley, loopt daar als een rode draad tussendoor.

Prachtig boek, met als enig minpuntje de zuinigheid van de uitgever, Penguin. Als die niet zo overmatig had beknot op de lettergrootte zou het een stuk aangenamer lezen, en zou het boek makkelijk 600 pagina's kunnen bevatten.