Catherine Poulain — Open zee

Catherine Poulain, Open zee, 2016, 352 blz.
Gekocht: juli 2017, ’t Hartje
Uitgelezen: oktober 2017
★★★★☆

Dit is een rauw boek. Verre van fraai taalgebruik. Veel opsommingen van gebeurtenissen die elkaar snel opvolgen. Dat geeft het boek vaart, maar je gaat ook over dingen heen lezen.

Het eerste, langste deel is veruit het boeiendst. Over Lili, een fragiele Française, die aanmonstert op een boot om voor de kust van Alaska te gaan vissen. Ze is vreselijk fanatiek om niet onder te doen voor de ruwe kerels op de boot. Lili vindt het geweldig, dat vissen op de woeste zee. Het kan haar niet woest genoeg zijn. Ze is doodongelukkig als er een eind komt aan de reis.

Het eerste deel van het boek sleurt de lezer mee. Het tweede, laatste deel is een stuk minder. Dat is erg klef vanwege een relatie tussen Lili en een visser. Verder is er een hoop ronddolen van Lili door de straten en langs de schepen, als ze op zoek is naar een nieuwe plek op een vissersboot.

Lili is bezeten om de elementen zo extreem mogelijk te beleven. Ze beult zichzelf af. Waarom ze dit doet wordt niet duidelijk. Er is de suggestie van iets onoorbaars in haar thuisland. Lili wil absoluut niet terug. Ze wil zich niet binden. Ze wil zwerven, naar de uiteindes van de wereld, liever slapend in het wrak van een auto dan in een bed tussen vier muren.