Matt Sumell — Making Nice

Matt Sumell, Making Nice, 2015, 219 blz.
Gekocht: juli 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: september 2016
★★★★★

Het was de hond op de omslag die m’n aandacht trok. Eerst dacht ik dat het een boek over een hond was, maar dat was niet zo. Ik las de tekst op de achterflap, en wist dat ik dit boek toch wilde lezen, en ik werd niet teleurgesteld. Dit is een van de zeldzame gevallen dat de tekst op de achterflap precies de juiste verwachting wekt.

Dit boek wordt verteld door Alby. Geen hond dus, maar als hij wel een hond zou zijn zou hij er uitzien als de hond op de voorkant van het boek. Hij is driftig, een vechter, hij drinkt, hij scheldt. Een onaangepast jongeman, maar wel met een groot hart, en de wil een goed mens te zijn.

Het is een boek in verhalen. Elk hoofdstuk staat op zichzelf. Maar samen vormen ze wel een eenheid. Heen en weer springend door kindertijd en volwassenheid geeft Alby en kleurrijk beeld van het leven van hem en zijn familie. De stijl is brallerig, op een heel grappige manier, en bij momenten is het ook heel ontroerend. Hartverscheurend soms. Alby als verteller is brutaal, en heeft geen gebrek aan woorden. Als mens is hij onbeschoft, en nogal onhandig met woorden. Een egoïst, lijkt het, met schijt aan een hoop. En toch, als het er op aankomt, zeker als het om zijn familie gaat (of om kleine dieren), probeert hij het juiste te doen. Met overgave. Net zoals hij dingen verprutst met overgave.

Geen boek voor fatsoenlijke burgers.