David Mitchell — The Bone Clocks

David Mitchell, The Bone Clocks, 2014, 624 blz.
Gekocht: december 2015, Van der Velde 3
Uitgelezen: januari 2016
★★★★☆

The Bone Clocks is een heel mooi en meeslepend boek, als je de fantasy-gedeeltes wegdenkt.

Het is een boek van zes lange verhalen die samen een hechte eenheid vormen, anders dan Cloud Atlas, waarin op de twee laatste na de verhalen niets met elkaar te maken hebben, en de eenheid gesuggereerd moet worden door het flauwe trucje van door het door midden knippen van de verhalen.

Zes verhalen, zes periodes uit het leven van Holly Sykes. Het eerste verhaal speelt in 1984, als Holly 15 jaar is. Het laatste verhaal speelt in 2043. In het eerste en laatste verhaal is Holly de verteller. In de andere verhalen is ze een belangrijk bijfiguur.

De eerste vier verhalen zijn het sterkst. Hierin is het fantasy-gedeelte weliswaar beslissend voor het verloop, maar als een kleine storing te negeren. Het vijfde verhaal is het zwakste. Hierin gaat de fantasy helemaal los. Het grote kwaad komt uit de magie, de redding komt uit de magie, een probleem verbloemend dat essentieel is voor het menszijn wordt getrivialiseerd door de vlucht in de fantasy.

Het slotverhaal geeft een donker toekomstbeeld dat op zich overtuigt, maar op het eind verknoeid wordt doordat de schrijver teruggrijpt op de magie om tot een vorm van redding te komen.