Jennifer Saint — Ariadne

Jennifer Saint, Ariadne, 2022, 348 blz.
Gekocht: september 2023, Van der Velde 3
Uitgelezen: septmber 2023
★★★☆☆

Je kunt er niet omheen, als je in de boekwinkel kijkt, het is een rage. Vrouwen hervertellen klassieke verhalen. In dit boek zijn de zussen Ariadne en Phaedra aan het woord, prinsessen op Kreta in een paleis waaronder de Minotaurus gevangen zit. Theseus komt, de Minotaurus sterft, de zussen verlaten Kreta. Het boek eindigt met de dood van Ariadne.

Alhoewel alles draait om Ariadne en Phaedra zijn ze even plat als de andere personages. In de eerste helft van het boek doen ze niks anders dan Theseus aanbidden. Bij een eerste blik van grote afstand valt Ariadne zo’n beetje in katzwijm. Als de held toch niet helemaal volmaakt blijkt richt ze haar devotie op de god Dionysos, die haar uiteindelijk ook niet goed genoeg is. Helden aanbidden (eerste helft van het boek) of helden minachten (tweede helft), dat lijkt het enige levensdoel van de twee prinsessen, hoewel Phaedra later laat zien dat ze daarnaast ook over politieke vaardigheden beschikt.

Een pluspunt van dit boek is dat het makkelijk leest. Zet je verstand op oneindig, lach om de dommigheden, en het is best te verteren voor een keer. Daarmee is het een stuk beter dan de dweperige bagger die Madeline Miller produceert (The Song of Achilles), maar een aanrader is het niet. Als het genre je aanspreekt kun je beter iets lezen van Pat Barker (The Silence of the Girls), of klassiekers zoals The King Must Die en The Bull from the Sea van Mary Renault.