Leesjaar 2023, eerste helft

Ik loop een half jaar achter met het bespreken van de boeken die ik heb gelezen. Dat ga ik niet meer inhalen. Ik geef een beknopt overzicht. (Voor de complete lijst, zie mijn leeslog 2023.) Sowieso kan ik me van veel boeken te weinig herinneren om er nog iets zinnigs over te zeggen.

Ik las acht romans. Hoogtepunt was De beesten van Gijs Wilbrink. Het boek Winterthur van Alexander Nieuwenhuis beloonde ik met vijf sterren, maar ik kan nu niet meer vertellen waar het over ging. Sea of Tranquility van Emily St. John Mandel viel wat tegen, vergeleken met haar eerdere Station Eleven. Knap geconstrueerd, maar uiteindelijk draait het verhaal om de clou, niet om de mensen. Mexican Gothic van Silvia Moreno-Garcia is prima vermaak als griezelverhaal, maar niet opzienbarend. Gateway van Frederik Pohl is een mooie sf-klassieker. Termination Shock van Neal Stephenson valt erg tegen. Een veel te langdradige thriller zonder enige diepgang.

Van de non-fictie noem ik alleen Rotterdam — Een ode aan de inefficiëntie van Arjen van Veelen, wellicht het waardevolste boek dat ik dit jaar tot nu toe las. Een kleurrijk portret van een stad, van de bewoners, van een hele wereld die mij vreemd is. Fascinerend, maar ik zou er niet kunnen wonen.