Stanisław Lem — Solaris
Stanisław Lem, Solaris, 1961, 214 blz.
Gekocht: mei 2022, Van der Velde 3
Uitgelezen: oktober 2022
★★★★☆
Dit boek is niet voor niets een klassieker. Een fascinerend verhaal dat zich afspeelt op een fascinerende wereld. Het boek vraagt flink wat van je visueel voorstellingsvermogen. Dat voorstellingsvermogen hadden de makers van de verfilming uit 2002 (met George Clooney) duidelijk niet, en dat compenseerden ze door van de planeet iets kwaadaardigs te maken, en van de film een griezelfilm. Zonde. Dit boek smeekt om een oprechte verfilming.
James Clear — Atomic Habits
James Clear, Atomic Habits — An Easy & Proven Way to Build Good Habits & Break Bad Ones, 2018, 306 blz.
Gekocht: augustus 2022, Van der Velde 1
Uitgelezen: oktober 2022
★★★★☆
Als het je met goede voornemens alleen niet lukt om je gewoontes te veranderen, lees dan dit boek. Het boek is populair in het wereldje van de zelfverbeteraars. Want ook al bevat het geen originele ideeën, het zet een en ander wel op een heldere manier op een rijtje. De verklaringen waarom iets werkt zijn soms wat onbeholpen, naïef. Laat je daardoor niet afschrikken.
Dit boek lijkt te suggereren dat je door het aanpassen van je gewoontes je hele leven op een rijtje krijgt. Neem dat met een korrel zout. Maar je kunt op sommige punten best wat bereiken. Bewezen effectief!
Neovim
Zolang ik al Linux gebruik (ruim 30 jaar), gebruik ik Emacs als editor. Veel later kwamen daar Nano en VSCode bij. Nano is handig voor snelle, simpele bewerkingen. VSCode is goed voor het werken aan grotere projecten.
Ik heb aardig wat geprogrammeerd voor Emacs. Dat is geen pretje. Emacs Lisp is slecht leesbaar, en laat zich moeilijk debuggen. Aan programmeren voor VSCode heb ik me nooit gewaagd. Aan Nano valt niks te programmeren.
Nu heb ik Neovim ontdekt, een reïncarnatie van Vim. Neovim kun je programmeren in Lua, een van m’n favoriete programmeertalen. Zo te zien is het een zeer krachtige editor, waar ik mezelf vertrouwd mee wil maken. Zou Neovim uiteindelijk Emacs, Nano en VSCode kunnen vervangen?
Bill McGuire — Hothouse Earth
Bill McGuire, Hothouse Earth — An Inhabitant’s Guide, 2022, 174 blz.
Gekocht: augustus 2022, Van der Velde 3
Uitgelezen: september 2022
★★★★★
Een opwarming van anderhalve graad lijkt niet veel, maar als dat een mondiaal gemiddelde is, dan betekent dat lokaal ongekend grote weersveranderingen. Het weer wordt onbestendiger. Heviger orkanen, grotere droogtes, heftiger bosbranden, grotere overstromingen, meer en extremere hittegolven. Met catastrofale gevolgen voor het leven op land en in oceanen.
We zitten momenteel op zo’n 1,1 tot 1,3 graad opwarming sinds het begin van de industriële revolutie. Een streven is om dit onder de 1,5 te houden, maar het is een illusie te denken dat dat nog lukt. Waarschijnlijker is dat we aan het eind van de eeuw aan een opwarming van vier graden zitten.
In Hothouse Earth worden de gevolgen van de opwarming besproken. Nu al leidt die opwarming tot veel leed bij de mens en schade aan ecosystemen. En het gaat allemaal veel erger worden. Delen van de aarde zullen onbewoonbaar worden voor de mensen, delen waar nu meer dan een miljard mensen leven. Waar moeten die menen heen?
Hothouse Earth geeft een overzicht van de gevolgen van de climate breakdown voor alle aspecten van ons bestaan op aarde.
Zeer toegankelijk geschreven. Helder en bondig. Verplichte kost.
Femke van Zeijl — De doe-het-zelfmaatschappij
Femke van Zeijl, De doe-het-zelfmaatschappij — Over leven in Lagos,
2022, 252 blz.
Gekocht: augustus 2022, Van der Velde 3
Uitgelezen: augustus 2022
★★★★★
Ik kocht dit boek in de hoop iets te leren over zelfredzaamheid. Hoe is het te leven in een maatschappij waar de voorzieningen zo slecht zijn dat je voor de meest basale dingen op jezelf bent aangewezen? In Lagos, de grootste stad van Nigeria, red je het alleen als je de juiste mensen kent, weet wie je wat geld moet toestoppen, en als je bij een scharrelaar een dieselgenerator op de kop weet te tikken voor je elektriciteit. Het zijn geen vaardigheden waar je in Nederland wat mee kunt.
Femke van Zeijl woont vele jaren in Lagos. Ze is daar getrouwd met een Nigeriaan. Lange tijd verdiept ze zich in alle aspecten van de Nigeriaanse maatschappij, over het wel of (vaker) niet functioneren van voorzieningen die we in Nederland als vanzelfsprekend beschouwen. Het gaat over de beschikbaarheid van drinkwater en elektriciteit. Over woningbouw. Over openbare veiligheid. Over toegang tot onderwijs en gezondheidszorg. En nog veel meer. Femke van Zeijl vertelt erover vanuit haar eigen betrokkenheid. Dat maakt het tot een boeiend verhaal.
Het boek stemt somber. We zijn gewend aan een overheid die redelijk functioneert, al gaat er ook in Nederland een hoop mis. Er zijn landen waar de overheid nogal machteloos is, in een maatschappij gebouwd op corruptie. Corruptie die zich niet eenvoudig laat uitroeien door alle corrupte mensen in de gevangenis te gooien. De hele maatschappij zou in elkaar storten. Wellicht zijn in alle landen overheden in meer of mindere mate niet in staat of niet bereid om heel basale problemen aan te pakken. Hoe moeten al die landen dan samen de grote wereldproblemen aanpakken, zoals de klimaatcrisis en de verwoesting van hele leefwerelden?
Jazmina Barrera — Vuurtorenberichten
Jazmina Barrera, Vuurtorenberichten, 2017, 142 blz.
Gekocht: juni 2022, Van der Velde 3
Uitgelezen: augustus 2022
★★★☆☆
Dit boek is een stuk saaier dan ik had verwacht. Oppervlakkige bespiegelingen over bezoekjes aan vuurtorens, veel meer is het niet. Vuurtorens zijn eenzaam, lees ik.
Per hoofdstuk staat een vuurtoren centraal. Hieronder die vuurtorens met de gecorrigeerde coördinaten. In het boek staat steevast oosterlengte waar het westerlengte moet zijn, en de coördinaten van Montauk Point Lighthouse zaten er ver naast.
Yaquina Head Lighthouse — 44°40’36.4”N 124°4’45.9”W
Jeffrey’s Hook — 40°51’1”N 73°56’49”W
Montauk Point Lighthouse — 41°4’15.3”N 71°51’26”W
Vuurtoren van La Hague of vuurtoren van Goury — 49°43’18”N 1°57’15”W
Blackwell Lighthouse — 40°46’22”N 73°56’24.6”W
Vuurtoren van Tapia de Casariego — 43°34’27”N 6°56’47”W
De vuurtoren op de omslag van het boek komt niet in het boek voor. Op gettyimages waar het origineel van de foto is te vinden, staat alleen de vermelding Norway Lofoten - Stockfoto. Ik vermoed dat het de vuurtoren van Skrova is.
Wu Ming-Yi — The Man with the Compound Eyes
Wu Ming-Yi, The Man with the Compound Eyes, 2011, 555 blz.
Gekocht: juli 2022, Van der Velde 1
Uitgelezen: augustus 2022
★★★★☆
Terwijl de zeespiegel stijgt wordt de Taiwanese kust overspoeld door een immense hoeveelheid vuiligheid uit de afvalsoep in de Grote Oceaan.
We volgen vier mensen. Twee vrouwen en een man uit verschillende etnische groepen van Taiwan. En een jongen geboren op een mythisch eiland, die met de afvalsoep aanspoelt op de kust.
Ik weet niet of de mythe van het eiland verzonnen is door de schrijver of berust op een bestaande mythe. De passages over dat eiland, en over de mythes die daar weer verteld worden, waren het minst boeiend om te lezen.
Het leven van de echte mensen was veel interessanter. Door het leven min of meer “aangespoeld” aan de kust van Taiwan, waar zowel de zee als de bergen dichtbij zijn, elk met een grote impact op het leven van deze drie nietige mensen.
Deze roman is verschenen in de fraai vormgegeven collectie Vintage Earth van Penguin, een serie die verleidelijk lag uitgestald op een eigen tafel bij de boekhandel. De serie bevat twee boeken die ik al heb gelezen, The Overstory van Richard Powers (geen aanrader), en een vertaling van Die Wand van Marlen Haushofer (wel een aanrader).