Karen Köhler — Wir haben Raketen geangelt

Karen Köhler, Wir haben Raketen geangelt, 2014, 238 blz.
Gekocht: april 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: april 2016
★★★★☆

Veel hedendaagse korte verhalen lijken dit stramien te volgen: het begint in medias res, de hoofdpersoon gedraagt zich merkwaardig, in de loop van het verhaal wordt langzaam duidelijk waarom, wat het probleem is dat de hoofdpersoon achtervolgt, en het eindigt met een soort verlossing van de last van het probleem. De frisheid van het verhaal hangt af van hoe aan dat stramien invulling wordt gegeven.

In de verhalen in dit boek zijn alle hoofdpersonen getroffen door een kleine of grote catastrofe, en ze moeten een nieuwe manier vinden om te leven, of een vorm om het leven op een zinnige manier af te sluiten. Het zijn boeiende verhalen, over een soms nogal ongewone levenswandel. Zeer dramatisch wordt het niet, daarvoor ontbreekt de lengte, het gewicht dat een verhaal in romanvorm zou kunnen krijgen.

Niccolò Ammaniti — Anna

Niccolò Ammaniti, Anna, 2015, 275 blz.
Gekocht: maart 2016, ’t Hartje
Uitgelezen: april 2016
★★★★☆

Een pandemie die voor alle volwassen mensen fataal is. Alleen kinderen tot een jaar of veertien blijven over. En worden ze ouder, dan worden ook zij door de ziekte geveld.

Maar kinderen willen leven, die zoeken naar wegen. Ze zijn tot fantastische dingen in staat. De realiteitszin ontbreekt daarin vaak, daar zijn het kinderen voor.

Mooi boek.

Andrew Solomon — Demonen van de middag

Andrew Solomon, Demonen van de middag — Een persoonlijke geschiedenis van depressie, 2001/2014, 668 blz.
Gekocht: maart 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: april 2016
★★★★★

Goed boek. Heel persoonlijk, en dat is ook het indrukwekkendst van het boek, wanneer de schrijver openhartig over zijn eigen ziektegeschiedenis schrijft. Hij heeft ook veel en langdurig met andere lijders aan depressie gesproken, en een aantal van hun verhalen opgenomen in dit boek. Mijn indruk uit die verhalen is dat depressie en angststoornissen meer gemeen hebben dan ik dacht. Zijn het verschillende manifestaties van dezelfde onderliggende problemen? Het boek gaat daar niet op in.

Verder veel achtergrondinformatie, over onderzoek, over de geschiedenis van depressie, over huidige behandelmethodes, over armoede, zelfmoord, verslaving, over maatschappelijke invloeden. Zelfs een hoofdstuk over de politiek rond depressie, dat, alhoewel dit het meest op de VS is toegespitst, zeer informatief is.. Alles bij elkaar geeft het een breed en genuanceerd beeld van het fenomeen depressie.

In het nawoord van ruim vijftig bladzijden gaat hij in op de ontwikkelingen sinds het eerste verschijnen van het boek in 2001.

Claudia Rusch — Mein Rügen

Claudia Rusch, Mein Rügen, 2010, 190 blz.
Gekocht: maart 2016, Godert Walter
Uitgelezen: maart 2016
★★★★☆

Een heel boek over een eiland. Het natuurschoon, de bezienswaardigheden. Dat klink saai. Waarom koop ik zoiets überhaupt?

Ik heb het met plezier gelezen. Claudia Rusch verteld op een aanstekelijke manier over haar herinneringen aan haar kindertijd. Over familie en verlangen naar de plek van je jeugd. Over het leven in een grensgebied ten tijde van de DDR. Over de rol die het eiland in de recente en verre geschiedenis heeft gespeeld.

Friedrich Christian Delius — Der Spaziergang von Rostock nach Syrakus

Friedrich Christian Delius, Der Spaziergang von Rostock nach Syrakus, 1995, 224 blz. (grote letters)
Gekocht: maart 2016, Amazon.de
Uitgelezen: maart 2016
★★★★☆

Het verhaal over een fictieve reis gebaseerd op een (niet-fictieve?) historische voetreis van Duitsland naar Sicilië. Ik had een ernstig boek verwacht, met historische bespiegelingen, filosofische openbaringen, psychologische ontwikkeling. Niets van dit alles.

Dit boekt leest vlot weg, haast als satire. Het grootste deel gaat niet over de reis zelf, maar over de zeven jaar durende voorbereiding van de reis, waarin de reiziger plannen smeedt om de stasi om de tuin te leiden. Echt serieus wordt de stasi niet genomen, waardoor het boek een soort schelmenroman wordt.

De reis zelf volgt in brokstukken als een soort aanhangsel. Van een voetreis is geen sprake. Tot slot, terug in Duitsland, komt de reiziger oog in oog te staan met de stasi, maar grimmig wordt het nooit. Alsof de stasi niet meer was dan een strenge maar goedwillende oom.

Olivia Laing — The Lonely City

Olivia Laing, The Lonely City — Adventures in the Art of Being Alone, 2016, 315 blz.
Gekocht: maart 2016, Amazon.de
Uitgelezen: maart 2016
★★★★☆

De schrijfster brengt een eenzame tijd door in New York, en verdiept zich in de levens van kunstenaars die ook met eenzaamheid te kampen hadden. Edward Hopper, Andy Warhol, en nog een paar. Op zich boeiend om te lezen, maar het deed me niet veel. Ik voel me er niet door aangesproken. Blijkbaar is eenzaamheid te persoonlijk.

Els Snick — Duitsland op het spoor

Els Snick, Duitsland op het spoor, 2016, 143 blz.
Gekocht: maart 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: maart 2016
★★★☆☆

Vertaalster van Joseph Roth reist per trein door Duitsland langs een aantal plaatsen waar Joseph Roth verbleef. Schrijft over mensen die ze tegenkomt, over Roth, over haar eigen jeugd en Duitse pleegkinderen net na de Tweede Wereldoorlog. Ditjes en datjes.

Atticus Lish — Preparation for the Next Life

Atticus Lish, Preparation for the Next Life, 2014, 417 blz.
Gekocht: februari 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: maart 2016
★★★★☆

Een mooi verhaal, maar wel heel stug geschreven. Het is een worsteling dit boek door te komen. Dan moet je het wel vier sterren geven, anders is het die moeite niet waard.

Diane Cook — Man V. Nature

Diane Cook, Man V. Nature, 2014, 255 blz.
Gekocht: februari 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: februari 2016
★★★★☆

Verhalen. Neem een absurd uitgangspunt, werk de consequenties uit, illustreer met details, werk toe naar een soort climax. Dat lijkt het stramien van het betere verhaal te zijn. Keurig verzorgd taalgebruik. Wat je krijgt leest als het examenstuk van de cursus verhalen schrijven, afgesloten met een 10+.

Hoe prikkelend de ideeën achter de verhalen ook zijn, de nette uitwerking maakt het wat bloedeloos. Waar zijn de scherpe kantjes? Waar is de passie? Meer dan een intellectuele belevenis wordt het niet. Het blijft niet hangen. Misschien ligt het het aan mij, dit gevoel had ik eerder ook bij Vampires in the Lemon Grove, want dit zijn toch Goede Verhalen.

Garth Risk Hallberg — City on Fire

Garth Risk Hallberg, City on Fire, 2015, 911 blz.
Gekocht: januari 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: februari 2016
★★★★★

Ruim 900 pagina’s (ruim 1000 in de Nederlandse vertaling), hoe komt een mens erbij zo’n dikke roman te schrijven. Had het niet met minder gekund? Het verhaal was ook wel in 300 pagina’s te vertellen. Maar dan had het boek niet zo’n impact gehad als nu. Het verhaal sleept je mee, juist doordat het zo diep op de belevenissen van al de mensen in het boek ingaat. Je leert ze stuk voor stuk goed kennen. Het zijn geen personages meer.

De stijl is prachtig. De dialogen zijn springlevend. De taal is direct, al zul je nogal wat woorden tegenkomen die je nog nooit gezien hebt, maar ook dat draagt bij aan de sfeer. Kende je het Engelse woord lief? Het komt voor in de betekenis iets voor lief nemen. Vertaal dat maar eens naar het Nederlands met dezelfde charme.

Dit boek is een belevenis.