Molly Prentiss — Tuesday Nights in 1980

Molly Prentiss, Tuesday Nights in 1980, 2016, 321 blz.
Gekocht: juli 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: augustus 2016
★★★★★

Dit boek speelt in New York, net als City on Fire van Garth Risk Hallberg. maar dan een paar jaar later. Ook hier een schilder in de hoofdrol. Ook in de beleving zijn er overeenkomsten. Beide boeken lezen als een trein door de vloeiende stijl, de sterke dialogen, de intense beleving van de personages. En beide romans zijn een debuut.

Het grote verschil is de omvang. Tuesday Night in 1980 is een derde van City on Fire, en het draait om slechts drie personen, met veel minder verhaallijnen dan in City on Fire. Als City on Fire je te dik is, lees dan Tuesday Night in 1980. En lees daarna toch dat dikke boek. Het is een belevenis.

Vincent Deary — How We Are

Vincent Deary, How We Are, 2014, 262 blz.
Gekocht: juli 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: augustus 2016
★★★★☆

Het eerste deel van het boek is boeiend. Dat gaat over hoe we zijn in stabiele, vertrouwde situaties. Over de verweving van persoonlijkheid en gedrag en de omgeving. Het is een helder en leerzaam verhaal, een feitelijk betoog.

Het tweede deel gaat over wat er met ons gebeurt als de rust verstoord wordt, als er grote veranderingen zijn die ons leven overhoop gooien, als het gedrag dat we gewend zijn niet meer van toepassing is. Dit deel is een stuk minder helder. Het is een wat barok relaas, met veel herhalingen, haast een soort gedachtestroom van de schrijver. In dit deel had ik vaak moeite m’n aandacht erbij te houden.

Erling Kagge — Onder Manhattan

Erling Kagge, Onder Manhattan — Op zoek naar geluk in de tunnels van New York, 2012, 208 blz.
Gekocht: juli 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: juli 2016
★★★★☆

Ik had wel wat meer verwacht over de mensen die ondergronds leven, en misschien ook wat meer over de geschiedenis van de ondergrondse bouw. Toch een interessant boek. Een verslag van een ongewone ontdekkingsreis, met een “praktijkgerichte” filosofische insteek.

Jan Bor — OnZen

Jan Bor, OnZen — Over moderne spiritualiteit, 2016, 157 blz.
Gekocht: juli 2016, ’t Hartje
Uitgelezen: juli 2016
★★★☆☆

De eerste hoofdstukken van het boek zijn vrij journalistiek, helder geschreven, interessant. In de latere hoofdstukken gaat de schrijver op de filosofische tour en probeert hiermee de waarde van spiritualiteit te achterhalen. In dit deel raak ik het spoor bijster. Het laat bij mij vooral de indruk achter dat het je leven lang wijden aan de filosofie of de spiritualiteit met als doel het vinden van verlichting en innerlijke vrijheid nogal een verspilling van je leven is. Ik zou zeggen, stop met gepieker en gestaar in de leegte. Ga fietsen!

Carolijn Visser — Hoge bomen in Hanoi

Carolijn Visser, Hoge bomen in Hanoi, 1993, 2010, 235 blz.
Gekocht: juni 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: juli 2016
★★★★☆

Het nadeel van veel reisboeken is dat ze geen verhaal hebben, anders dan, zoals in dit boek, de chronologie van de reis. Carolijn Visser zoekt markante plaatsen en mensen op, en kan daar goed over schrijven. Het is interessant, maar niet meeslepend. Als je dan zoals ik veel andere dingen aan je hoofd hebt, dan wordt het lezen van zo’n boek een oefening met lange onderbrekingen. En dat is best jammer.

Philippe Claudel — De boom in het land van de Toraja

Philippe Claudel, De boom in het land van de Toraja, 2016, 207 blz.
Gekocht: juni 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: juni 2016
★★★★☆

Dit is niet het boek waarop ik gehoopt had. Voor ik het kocht had ik de eerste paar bladzijden gelezen, waarin verteld wordt over de bijzondere begrafenisrituelen van een volk in Indonesië. Helaas gaat de rest van het boek uitsluitend over de westerling en z’n geworstel met de dood die elk mens vanaf de geboorte in zich meedraagt.

Verder geen onaardig boek. Het is een vertaling uit het Frans, maar daar merk je gelukkig weinig van. Wel filosofisch, daar hou ik van, maar niet hoogdravend. Keurig taalgebruik. Soms wat elitair, maar niet op een hinderlijke manier.

Pieter Waterdrinker — Poubelle

Pieter Waterdrinker, Poubelle, 2016, 542 blz.
Gekocht: juni 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: juni 2016
★★★★★+

Pieter Waterdrinker woont al twintig jaar in Rusland. Het eerste boek dat ik van hem las was Lenins balsem, een vermakelijk boek over de absurdistische situatie die is ontstaan in Rusland na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Later begon ik aan Liebmans ring, een van de eerste boeken van Waterdrinker, maar dat kon me niet boeien, en ik heb het niet uitgelezen.

En dan nu Poubelle. Dit is veel meer. Een boek met een impact die ik niet verwacht had na het lezen van de eerdere boeken. Ik kocht het omdat ik weer eens wat wilde lezen met maatschappelijke inhoud, een boek dat over iets gaat dat er toe doet, en ook nog eens lovende recensies heeft gekregen. Een boek over de Europese politiek en de relatie met Rusland en Oekraïne. Dat is dit boek. Het is een boek over één man die er midden in staat, een cynische politicus tegen wil en dank, die verzeilt raakt in de Oekraïense burgeroorlog. Een man die worstelt met zijn privéleven, zijn ambities en zijn geweten. De auteur laat hem spreken in een vaak bijtende toon, maar soms ook lyrische stijl. Het boek, het personage, de stem, het verhaal, samen weten ze de lezer emotioneel te raken.

Met een gastrolletje voor Olaf Koens, in het verhaal niet bij name genoemd.

Jon Krakauer — De wildernis in

Jon Krakauer, De wildernis in, 1996, 284 blz.
Gekocht: juni 2015, Van der Velde 3
Uitgelezen: juni 2016
★★★★☆

De jonge Chris McCandless keerde z’n geprivilegieerde bestaan de rug toe, verbrak het contact met z’n familie, wees luxe en bezit af, zocht de anonimiteit, het eenvoudige leven, en zocht zijn ultieme zelf in afzondering in de wildernis. Dat heeft hij niet overleefd.

Ik hoorde voor het eerst over Chris McCandless toen Reizen Waes de bus bezocht waarin McCandless is overleden. Dat is niet de bus op de voorkant van het boek. Dat is een foto uit de verfilming van het boek over McCandless, Into the Wild, en de bus in die film is een replica.

Jon Krakauer is een schrijver en bergbeklimmer. Hij heeft hachelijke avonturen meegemaakt, gedreven door de drang in z’n eentje de wildernis te veroveren. Hij was dus de aangewezen persoon het verhaal van McCandless te vertellen. Hij is in staat McCandless te begrijpen, en dat begrip op de lezer over te brengen. Hij heeft zich grondig verdiept in de levenswandel van McCandless, vooral van zijn laatste jaren, heeft gesproken met zijn familie, met vele mensen die hem hebben ontmoet op zijn reizen, en ontdekt hoe precies McCandless aan zijn einde is gekomen.

Elizabeth Kolbert — The Sixth Extinction

Elizabeth Kolbert, The Sixth Extinction — An Unnatural History, 2014, 319 blz.
Gekocht: mei 2016, Amazon.de
Uitgelezen: juni 2016
★★★★★

Vijf keer in de geschiedenis werd het leven op aarde getroffen door een massaal uitsterven, waarna het biologisch landschap radicaal veranderde. Momenteel volstrekt zich dit voor de zesde keer. En het is al langer aan de gang dan je zou denken.

Zo’n onderwerp verdient een schrijfster als Elizabeth Kolbert. Ze heeft zich vele jaren verdiept in het onderwerp. Hoe ontdekte men dat er dieren uitgestorven waren, en waarom? Ze ging op zoek naar de bronnen. En wat gebeurt er nu? Ze sprak met vele onderzoekers en ging mee op expedities. En hierover heeft ze een prachtig boek geschreven, dat zelfs voor een geïnteresseerde leek als ik — niet onbekend met het onderwerp — veel nieuws heeft te vertellen. Het heeft mijn kijk op het leven op aarde en de positie van de mens veranderd.

En dit is ook nog eens literaire non-fictie zoals het hoort te zijn, fascinerend, en een genot om te lezen.

Joachim Meyerhoff — Wann wird es endlich wieder so, wie es nie war

Joachim Meyerhoff, Wann wird es endlich wieder so, wie es nie war — Alle Toten fliegen hoch, Teil 2, 2013, 351 blz.
Gekocht: april 2016, Godert Walter
Uitgelezen: juni 2016
★★★★☆

Het tweede deel uit deze autobiografische reeks valt wat tegen. Het gaat voornamelijk over de kinderjaren van de schrijver, vanaf toen hij zo’n zeven jaar was. Het is een bonte aaneenschakeling van gebeurtenissen. Opmerkelijke, vreemde, grappige, aandoenlijk, hilarische gebeurtenissen. Heel levendig beschreven, met humor. Maar er zit geen verhaal in, geen drama. Dat komt pas tegen het eind, als de schrijver rond de twintig is. De laatste hoofdstukken zijn het beste van het boek. Alles wat daarvoor komt is een beetje te leuk en vrolijk.