Wilfried de Jong — Zweefduik

Wilfried de Jong, Zweefduik, 2016, 170 blz.
Gekocht: augustus 2016, ’t Hartje
Uitgelezen: februari 2017
★★★★☆

Ongemakkelijke verhalen. Niet dat ze slecht geschreven zijn. Integendeel. Maar het brengt je als lezer in situaties die je iets te dicht op de huid zitten. Goed boek.

Christina van der Feltz-Cornelis — Het stressbeeld

Christina van der Feltz-Cornelis, Het stressbeeld — Over de samenhang tussen lichamelijke en psychische aspecten van stress, 2015, 263 blz.
Gekocht: oktober 2016, Van der Velde 1
Uitgelezen: januari 2017
★★★★☆

Als je het verband tussen stress en psychische en lichamelijke klachten wilt begrijpen, en als je er wat aan wilt doen, dan moet je dit boek lezen.

T.C. Boyle — The Terranauts

T.C. Boyle, The Terranauts, 2016, 508 blz.
Gekocht: december 2016, Godert Walter
Uitgelezen: januari 2017
★★★★☆

T.C. Boyle kan meeslepend schrijven. Dat laat hij ook in dit boek zien.

Het verhaal is gebaseerd op Biosphere 2, voor dit boek omgedoopt naar Ecosphere 2. Het vertelt over het leven in de kas, en het gaat vooral over de onderlinge relaties van de mensen in en buiten de kas. De wetenschap ligt wat op de achtergrond.

Alhoewel het verhaal met vaart wordt verteld is het toch een flinke kluif om uit te lezen. Dat komt doordat geen van de personages echt sympathiek is. Iedereen lijkt te worden gedreven door nogal kleinzielige motieven, en dat leidt dan ook tot hoogoplopende conflicten.

Maurits Martijn + Dimitri Tokmetzis — Je hebt wél iets te verbergen

Maurits Martijn + Dimitri Tokmetzis, Je hebt wél iets te verbergen — Over het levensbelang van privacy, 2016, 223 blz.
Gekocht: september 2016, De Correspondent
Uitgelezen: januari 2017
★★★★★

Iedereen die wel eens op internet komt moet dit boek lezen.

Overheden, bedrijven en criminelen weten veel meer van je dan je denkt. En de gevolgenden kunnen ernstig zijn, zowel persoonlijk als maatschappelijk.

Goed onderzocht, goed geschreven, zeer verhelderend boek.

James Tiptree Jr — Two Great Novels

James Tiptree Jr, Two Great Novels, 2016, 702 blz.

• Up the Walls of the World, 1978
• Brightness Falls From the Air, 1985

Gekocht: november 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: december 2016
★★★★☆

Alice Bradley Sheldon, who wrote most of her science fiction under the name James Tiptree, Jr, was a master of the short form, winning two Hugo Awards, three Nebulas and a World Fantasy Award for her short fiction. This omnibus contains her only two novels.

Ik kocht dit boek omdat ik wel weer eens echte sf wilde lezen. Even helemaal weg van het nu. Het eerste boek, Up the Walls of the World, brengt je zo ver weg dat ik aan het eind snakte naar alledaags realisme. De zweem van New Age ligt mij niet zo goed. Bijzonder en meeslepend is het wel.

Het tweede boek, Brightness Falls from the Air, is meer “down to earth”, al speelt het aan de uiterste rand van ons melkwegstelsel. Het is vooral een spannend verhaal.

Stine Jensen — Go East

Stine Jensen, Go East — Een filosoof reist door de wereld van yoga, mindfulness en spiritualiteit, 2015, 232 blz.
Gekocht: december 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: december 2016
★★★★☆

Geen afstandelijke behandeling van het onderwerp, zoals je misschien van een filosoof zou verwachten. Stine Jensen duikt onder in de yoga, ze volgt een pittige cursus, en staat in het holst van de nacht onder de koude douche. Wel neemt ze in de beschrijving van haar ervaringen de filosofische invalshoek mee. En die combinatie van ondergaan en kritische reflectie is wat dit boek zo boeiend maakt, al vind ik het spijtig te lezen dat de filosoof het lijkt te verliezen van de zweefdenkerij.

Hoe boeiend ook, dit boek maakt duidelijk dat yoga absoluut niet de weg is voor mij. Het enige doel van yoga lijkt gelukkig worden. En dat bereik je door peperdure opleidingen te volgen, en heel veel onzin te slikken, Je moet je ego overboord zetten, en je onderwerpen aan het grote ego van de leermeester. Alsof het expliciete streven naar persoonlijk geluk geen egoïstische doelstelling zou zijn.

Mijn ego is me lief. Dat kan best een steuntje gebruiken. Voor mij geen yogameester die me m’n ego wil afpakken.

Auke Hulst — En ik herinner me Titus Broederland

Auke Hulst, En ik herinner me Titus Broederland, 2016, 267 blz.
Gekocht: oktober 2016
Uitgelezen: december 2016
★★★★☆

Moeilijk te categoriseren. Op de rand van fantasy, maar het doet meer denken aan de realistische roman Kinderen van het Ruige Land. Dit boek is heel anders. Meer gestileerd, minder rauw, maar met een wel heel negatief mensbeeld.

Een erg goed boek, maar ik had moeite het te waarderen.

David Van Reybrouck — Tegen verkiezingen

David Van Reybrouck, Tegen verkiezingen, 2013/2016, 192 blz.
Gekocht: oktober 2016, Van der Velde 1
Uitgelezen: december 2016
★★★★☆

Mij heeft dit boek overtuigd. Verkiezingen zijn niet democatisch.

Nina Allan — The Race

Nina Allan, The Race, 2014, 444 blz.
Gekocht: november 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: december 2016
★★★★★

Een roman van een sf-schrijfster, dacht de uitgever, daar moet een sf-kaft omheen. Maakt niet uit of het iets met de inhoud te maken heeft. Een cilinderwereld in de ruimte. Oké, doe maar.

En zo belandt dit boek tussen de pulp in de kast met fantasy, en wordt het niet opgemerkt door de lezer van goede literatuur.

Ja, dit boek speelt deels in de toekomst, met daarin de nodige sf-elementen, maar het speelt ook in het heden, in het zuidoosten van Engeland. En nooit gaat het verhaal de ruimte in.

Ik kocht dit boek omdat ik wel weer eens zin had in sf, en iets mij suggereerde dat dit beter zou zijn dan doorsnee. M’n behoefte aan stevige sf werd niet bevredigd. Ik kreeg er iets beters voor in de plaats.

Amanda Gefter — Trespassing on Einstein's Lawn

Amanda Gefter, Trespassing on Einstein’s Lawn — A Father, a Daughter, the Meaning of Nothing, and the Beginning of Everything, 2014, 418 blz.
Gekocht: juli 2014, Amazon.de
Uitgelezen: november 2016
★★★☆☆

Jonge vrouw, zelf geen natuurkundige, gaat op zoek naar de meest vooruitstrevende natuurkundigen, om met hun te spreken over wat de kern van de werkelijkheid is.

Het boek begint boeiend, maar wordt naar het einde toe steeds vreemder. Het lijkt of de schrijfster steeds meer verstrikt raakt in haar gedachten, en het contact met de wereld om haar heen verliest. De schrijfstijl wordt steeds manischer, onsamenhangend, en vol herhalingen. Ze denkt te kunnen bewijzen dat niets echt is.