Manu Causse — De groene eend

Manu Causse, De groene eend, 2016, 237 blz.
Gekocht: juli 2017, Van der Velde 3
Uitgelezen: augustus 2017
★★★★☆

Over een vader die zijn autistische zoon meeneemt in een groene eend op een reis door Frankrijk.

Het is een boek met meerdere stemmen. Vele personages komen aan het woord in hun gedachten, over wat ze denken over andere mensen, lelijke dingen. Zeggen doen ze niet viel, onder het mom van goede manieren. Onbegrip, met een potentieel voor een tragische afloop, daar gaat heel het boek over. Boeiend.

Marie Kessels — Brullen

Marie Kessels, Brullen, 2015, 238 blz.
Gekocht: juli 2017, Van der Velde 3 /ramsj
Uitgelezen: juli 2017
★★★★☆

Toen ik laatst bij de boekhandel in dozen afgeschreven boeken stond te neuzen kwam ik verschillende boeken tegen die ik nooit uit zo’n doos zou halen, maar die ik al wel gelezen heb, en mooi vond. Waarom ik dan Brullen er wel heb uitgekozen? Waarom nam ik überhaupt de moeite om de achterflap te lezen van een boek met zo’n foeilelijke voorkant? Geen idee. Maar het was de tekst op de achterkant waardoor ik dit boek direct wilde lezen.

Dit boek leest als een persoonlijk verslag van een zoektocht, als literaire non-fictie, een genre dat ik graag lees. Maar het is fictie. Het is een roman, dat staat op de omslag. En de verteller van het boek heeft een andere naam dan de schrijfster.

Van de achterflap:

Dana, een fotograaf, vertrekt met een lawaaineurose uit haar gehorige flat. In het stille huis van een vriend gaat ze heel anders aankijken tegen lawaai en ook tegen de buren die haar het leven zo zuur hebben gemaakt met hun herrie. Bezoeken aan een voetbalstadion en een vliegveld, en herinneringen aan haar schrijfgroep in een huis van bewaring, brengen een stroom van gedachten op gang over lawaai als ketelmuziek van mensen die het hoofd nog niet in de schoot hebben gelegd.

Dan Chaon — Ill Will

Dan Chaon, Ill Will, 2017, 458 blz.
Gekocht: juni 2017, Amazon.de
Uitgelezen: juli 2017
★★★★☆

Je zou dit een literaire thriller kunnen noemen, als die term niet gekaapt was voor de marketing van boeken die spannend noch literair zijn.

Boeiend, spannend, sterke dialogen, wisselend perspectief van meeslepende vertellers. Geen boek dat je lang na het lezen met je meedraagt. Wel vermaak op hoog niveau.

Jess Walter — Schitterende ruïnes

Jess Walter, Schitterende ruïnes, 2012, 392 blz.
Gekocht: juni 2016, Van der Velde 3 /ramsj
Uitgelezen: juni 2017
★★★☆☆

Tien jaar heeft de auteur aan dit boek gewerkt. Ik zie het er niet aan af. Het doet mij het meest denken aan een veredelde streekroman. Plezierig om te lezen, maar het hoeft niet.

Yu Hua — De zevende dag

Yu Hua, De zevende dag, 2013, 283 blz.
Gekocht: mei 2017, Godert Walter
Uitgelezen: mei 2017
★★★★☆

Een dichte mist hing in de lucht toen ik mijn gehuurde kamertje verliet en met onzekere tred door de lege, duistere stad liep. De plaats waar ik naartoe ging heet uitvaartcentrum. Dat is de huidige naam; vroeger werd zoiets crematorium genoemd. Ik had het bericht ontvangen dat ik me ’s morgens uiterlijk om 9.00 uur in het uitvaartcentrum moest melden, en dat het voorziene tijdstip van mijn crematie 9 uur 30 was.

De crematie gaat niet door. Wat volgt is het verslag van de eerste zeven dagen van het bestaan van de hoofdpersoon als overledene.

Een hartverwarmend verhaal. Over liefde en opoffering in een maatschappij waar de burgers door de bureaucratie worden vermalen. Dit is China.

Aura Xilonen — De cowboykampioen

Aura Xilonen, De cowboykampioen, 2015, 351 blz.
Gekocht: mei 2017, Van der Velde 1
Uitgelezen: mei 2017
★★★★☆

Het spetterende debuut van een 19-jarige Mexicaanse schrijfster, over een jonge Mexicaan die vlucht naar Amerika, en in een stad net over de grens werk vind in een boekwinkel, waar hij tot over zijn oren verliefd wordt.

Een boek over ontberingen en onrecht. Over liefde en hoop. Over jeugdige onbezonnenheid. Over geloof in de toekomst.

Een boek met bloemrijk taalgebruik. Er wordt zeer veel in gevloekt en gescholden, maar wel op een heel creatieve manier, haast als een vorm van hogere beschaafdheid.

Sara Taylor — The Shore

Sara Taylor, The Shore, 2015, 304 blz.
Gekocht: maart 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: mei 2017
★★★★☆

Tijd van handeling: Van 1876 tot 2143.

Plaats van handeling: Het smalle, zuidelijkste deel van de landtong tussen Chesapeake Bay en de Atlantische Ocean. Dit deel van de landtong hoort bij de Amerikaanse staat Virginia.

Een roman in verhalen, die niet chronologisch zijn geordend. De verhalen zijn verbonden door de verwantschap van de personages, waarvan sommigen in meerdere verhalen voorkomen.

Het gebied waar de verhalen zich afspelen is door z’n geïsoleerde ligging niet erg modern, en de omgangsvormen zijn niet altijd even beschaafd. In een broeierige setting komt het tot uitbarstingen, en de consquenties daarvan vormen de belangrijke verbinding tussen de verhalen.

De verhalen blijven je voor ogen staan als scènes van het geheel. Dat geheel is geen geschiedenis met een begin en een eind, maar meer een portret van een leefwereld in een unieke plaats en periode. En de levendige manier van schrijven helpt je om helemaal op te gaan in deze wereld.

Peter Godfrey-Smith — Other Minds

Peter Godfrey-Smith, Other Minds — The Octopus and the Evolution of Intelligent Life, 2016, 255 blz.
Gekocht: maart 2017, Amazon.de
Uitgelezen: mei 2017
★★★★★

De octopus is niet alleen verbluffend intelligent, zijn intelligentie is ook radicaal anders dan bij de mens. De hersenen van de octopus zijn niet zoals bij ons beperkt tot in het hoofd, maar liggen verspreid door hoofd en armen. Bij de mens lijkt het bewustzijn te huizen ergens in het hoofd, op een afstand boven het lichaam, bij de octopus kan het haast niet anders of lichaam en geest zijn één.

Peter Godfrey-Smith is filosoof met een bijzondere liefde voor octopussen, inktvissen, en hun naaste verwanten. Hij heeft deze dieren vele jaren lang in het wild bestudeerd. In Other Minds onderzoekt hij hoe intelligentie zich heeft ontwikkeld door octopussen en slimme zoogdieren met elkaar te vergelijken. Hij vertelt over de evolutie, over het leven van octopussen nu, in het wild en in gevangenschap, en hij onderzoekt de vraag wat intelligentie is.

Dit is een zeer boeiend boek. Goed geschreven. Avontuurlijk. De delen die gaan over de observaties van octopus zijn het boeiendst. Wanneer de schrijver intelligentie filosofisch wil verklaren gaat het naar mij smaak te veel richting speculatie. Het waardevolste van dit boek is dat het je een heel mens-vreemde manier van bestaan laat verbeelden.

Elizabeth George — A Place of Hiding

Elizabeth George, A Place of Hiding, 2003, 779 blz.
Gekocht: maart 2017, Mamamini
Uitgelezen: mei 2017
★★★☆☆

Zelden lees ik een misdaadroman.

Ik heb me wel eens gewaagd aan een literaire thriller, meer dan eens, en ik kan niet anders dan concluderen: een literaire thriller is niet literair, en spannend is het ook niet. De enige spanning die je voelt is in je tenen die kromtrekken van de dialogen die zo uit een schoolopstel lijken te komen.

Echte thrillers kunnen nog wel eens boeien.

A Place of Hiding leest lekker weg, en met bijna 800 pagina’s kun je een aantal prettige uurtjes doorbrengen. Maar om nou te zeggen dat zo’n boek m’n leven verrijkt… nee.

Mariana Enriquez — Dingen die we verloren in het vuur

Mariana Enriquez, Dingen die we verloren in het vuur, 2016, 268 blz.
Gekocht: maart 2017, Van der Velde 1
Uitgelezen: april 2017
★★★★★

De omslag doet je vermoeden dat je hier een boek hebt met verhalen over saters en trollen, maar dat valt tegen. Of mee. Het is maar hoe je het bekijkt. Wel is het een boek waarin in veel verhalen het onzienlijke op de loer licht.

Sterke verhalen van een Argentijnse schrijfster, geboren tijdens de dictatuur. Het leven is niet fraai in deze verhalen, de straten niet veilig. Viezigheid en smorende hitte leiden tot extreem gedrag.

Veel korte verhalen ben je vergeten als je een bundel dicht slaat. Niet deze verhalen. Dit blijft je bij.