Don Delillo — Zero K

Don Delillo, Zero K, 2016, 274 blz.
Gekocht: oktober 2017, Van der Velde 3
Uitgelezen: oktober 2017
★★★☆☆

Dit boek valt tegen. Een interessant onderwerp. Over rijke lui die zich laten invriezen in een luxe faciliteit ergens in een woestijn in Verweggistan, in de hoop op een eeuwig en gezond leven in de toekomst. Het verhaal heeft z’n interessante momenten en ideeën, maar het verzuipt in gemijmer over trivialiteiten.

Stanisław Lem — The Star Diaries

Stanisław Lem, The Star Diaries, 1957, 1971, 338 blz.
Gekocht: juni 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: oktober 2017
★★★★★

Verhalen over de reizen van de astronaut Ijon Tichy, geschreven tussen de jaren 50 en de jaren 70.

Dit is geen harde sf. Lem streeft in deze verhalen niet naar realisme. De astronaut Ijon Tichy is iemand die op een middag zijn raket ophaalt uit de garage waar hij werd opgeknapt, het voertuig een andere lik verf geeft omdat de kleur hem niet bevalt, om dan in z’n eentje in een paar maanden naar de andere kant van de Melkweg te vliegen, waar hij zonder ruimtepak kan rondlopen op vreemde planeten, en gewoon in z’n eigen taal kan spreken met de plaatselijke bevolking.

De verhalen zijn grappig, onderhoudend. De verhalen zijn vooral avontuurlijk voor de geest. Lem is met dit boek een schrijver van ideeën. Zijn verhalen zijn als parabels, waarin hij speelt met opvattingen, toekomstdromen, ideologieën, en deze tot het absurde doorvoert. Alleen al voor het verhaal The Twenty-first Voyage zou je dit boek moeten lezen, een meesterlijke vertelling over het transhumanisme. Dit boek is voer voor dromers en filosofen.

Nina Allan — The Rift

Nina Allan, The Rift, 2017, 418 blz.
Gekocht: september 2017, Van der Velde 3
Uitgelezen: september 2017
★★★★★

Dit is een boek dat je compleet onbevooroordeeld zou moeten lezen. Dat gaat helaas moeilijk, want de uitgever heeft het boek een omslag gegeven waarmee duidelijk gesuggereerd wordt dat het hier om sciencefiction gaat. In de boekhandel vind je het boek dan ook op de afdeling sf en fantasy. Als je toch besluit dit boek te lezen, lees dan vooral niet de tekst op de achterflap.

Ik wil niets over het verhaal vertellen. Ik wil niets verklappen. Ik wil alleen maar zeggen dat ik Nina Allan een geweldige schrijfster vind. Dit boek en haar vorige zijn literair, spannend, en intiem. Dit boek en haar vorige horen in de boekhandel gewoon bij de betere romans te liggen.

Massimo Pigliucci — Hoe word je een stoïcijn?

Massimo Pigliucci, Hoe word je een stoïcijn? — Oude filosofie voor het moderne leven, 2017, 239 blz.
Gekocht: augustus 2017, Van der Velde 1
Uitgelezen: september 2017
★★★★☆

Stoïcijnen zijn niet stoïcijns, niet onverschillig. Integendeel, volgens dit boek zijn stoïcijnen heel betrokken bij de omgeving en de mensen.

Pigliucci verklaart de drie aandachtsgebieden van het stoïcisme: het streven, het handelen, en het instemmen. Dat doet hij op een boeiende manier. Hij vertelt over het leven van de eerste Stoïcijnen, en gaat als het ware met hun in gesprek om hun filosofie en hun levenshouding te vertalen naar de moderne tijd. Hij laat zien dat het stoïcisme een waardige manier van leven is voor het heden.

Het boek sluit af met een hoofdstuk waarin Pigliucci twaalf leefregels beschrijft die je zou moeten beoefenen om je het stoïcisme eigen te maken. Het is geen makkelijke weg, maar als je je er voor inzet, dan wordt je leven waardevoller, volgens de schrijver. Mij heeft hij deels overtuigd, maar ik denk dat ik de toewijding mis die nodig is om een stoïcijn te worden.

Het stoïcisme lijkt verwant met sommige oosterse levenswijzen, maar ontbeert de mystiek en andere zweverigheid.

Gary Fildes — An Astronomer's Tale

Gary Fildes, An Astronomer’s Tale — A Life Under the Stars, 2016, 298 blz.
Gekocht: juli 2017, Van der Velde 3 /ramsj
Uitgelezen: september 2017
★★★☆☆

Twee boeken in één, met afwisselend een hoofdstuk uit het ene, en een hoofdstuk uit het andere boek.

Het ene boek is de biografie van een metselaar die astronoom wordt. Dat is vrij boeiend om te lezen.

Het andere boek is een uitgebreide gids van wat er door de loop van het jaar aan de sterrenhemel is te zien. Dat is alleen interessant als je zelf aan sterrenkijken doet. Na het eerste hoofdstuk heb ik de rest hiervan overgeslagen.

Rebecca Solnit — A Field Guide to Getting Lost

Rebecca Solnit, A Field Guide to Getting Lost, 2005, 211 blz.
Gekocht: augustus 2017, Van der Velde 3
Uitgelezen: september 2017
★★★★☆

Een boek over een boeiend onderwerp dat ik gefascineerd heb gelezen. Vreemd genoeg kan ik me van de inhoud weinig herinneren.

Mike McCormack — Solar Bones

Mike McCormack, Solar Bones, 2016, 265 blz.
Gekocht: augustus 2017, Amazon.de
Uitgelezen: september 2017
★★★★☆

M’n tweede boek van de Man Booker prize 2017 longlist, uitgekozen vanwege de vorm, benieuwd naar de kracht van taal. Solar Bones bevat geen zinnen, niet in de gewoonlijke vorm. Er zijn geen hoofdletters of punten. Er zijn ook geen hoofdstukken. Het boek is één doorlopende tekst, met als enige structuur die die is aangegeven door komma’s en de indeling in alinea’s. Dat vraagt gewenning. Hoe moet je tekst op papier vertalen naar een stem in je hoofd? Het werkt wel, al ligt het gevaar op de loer dat je soms de draad kwijt raakt. En er zijn geen natuurlijke rustpunten om het boek weg te leggen, dus na een leespauze moet je even terug om de draad weer op te pakken.

En het verhaal? Dat is eigenlijk vrij traditioneel. Een verteller die terugblikt op z’n leven, op momenten met z’n vrouw en kinderen, z’n werk, plaatselijke gebeurtenissen in een nogal afgelegen oord aan de Ierse westkust. Onderhoudend, maar niet meeslepend.

Kees Ruys — De nevelarchipel

Kees Ruys, De nevelarchipel — Reizen door Indonesië, 287 blz.
Gekocht: juni 2017, Van der Velde 3
Uitgelezen: augustus 2017
★★★★☆

De nevelarchipel bevat een selectie van de beste verhalen uit een aantal boeken die voor het eerste verschenen tussen 1992 en 2001. Voor mij is het allemaal nieuw, ik had nog nooit van de schrijver gehoord.

Het zijn verhalen over reizen van de schrijver door Indonesië. Er is weinig toeristisch aan de verhalen. Het gaat amper over de schoonheid van het land, wat meer over de ontberingen die de schrijver ondergaat, maar vooral over de worsteling van de schrijver met de Indonesische omgangsvormen. Het gaat over de volkeren in Indonesië, hun zeden en gewoontes. De schrijver worstelt omdat hij geen buitenstaander, geen observator wil blijven. Dit leidt tot lange, fascinerende, maar ook bevreemdende verhalen.

Mohsin Hamid — Exit West

Mohsin Hamid, Exit West, 2017, 231 blz.
Gekocht: augustus 2017, Amazon.de
Uitgelezen: augustus 2017
★★★★☆

Ik las een bericht over de Man Booker prize 2017 longlist, en ik had wel weer eens behoefte aan Echte Literatuur, dus ik zocht drie boeken uit die me wel aanspraken. Exit West is de eerste van die drie. Het is een boek dat een actueel thema op z’n kop zet, een boek dat je doet nadenken. Zo is lezen van literatuur toch nog ergens goed voor.

Exit West gaat over twee jong-geliefden die voor burgeroorlog op de vlucht gaan. Ze verlaten hun stad (in Pakistan? de schrijver is in Pakistan geboren), niet om een lange, gevaarlijke tocht te ondernemen om uiteindelijk te stranden op de kusten van het Europese continent. Nee, in Exit West stappen mensen door een deur om direct ergens anders in de wereld weer te verschijnen. Zo kan het gebeuren dat honderden, duizenden vluchtelingen ineens een dure wijk in Londen bevolken. Hoe reageert het rijke westen als vluchtelingen ineens in je midden staan, niet meer ver weg aan goed bewaakte buitengrenzen?

Toch gaat dit boek voornamelijk over de twee jonge mensen, over hun liefde, over hun ontheemding, en wat dat doet met hun liefde.

Mooi boek.

Roderik Six — Val

Roderik Six, Val, 2015, 239 blz.
Gekocht: augustus 2017, Van der Velde 3 /ramsj
Uitgelezen: augustus 2017
★★★★☆

Roderik Six schrijft prachtig. Poëtisch roept hij de ervaring op van een mens in een wilde omgeving, waarin de innerlijke demonen strijden met de ongenaakbaarheid van de natuur.

De stijl is perfect voor het verhaal dat verteld wordt, maar dat verhaal gaat halverwege het boek wel een ongeloofwaardige kant op. Dan krijgen we in rap tempo te maken met de gruweldaden van niet één, maar drie, en mogelijk meer mensen. Geen verbond van misdadigers, maar eenlingen die elk afzonderlijk hun eigen genoegens botvieren. Het ultieme kwaad woekert in ieder van ons, beweert de achterflap. Dat moet wel, als er zo’n groot aantal sadistische psychopaten in een kleine gemeenschap rondlopen. Ik geloof er niks van.

Desondanks, vanwege de stijl een intrigerend boek.