Cixin Liu — The Wandering Earth
Cixin Liu, The Wandering Earth, sf-verhalen, 2000, 447 blz.
Gekocht: november 2017, Van der Velde 1, uitverkoop
Uitgelezen: november 2017
★★★★☆
Wanneer je een sf-boek ziet met een spectaculaire afbeelding op de omslag — iets met gigantische ruimteschepen, meerdere planeten bij elkaar, surreële lichteffecten — dan weet je gewoonlijk dat een grafisch artiest zich mocht uitleven zonder rekening te houden met wat er in het boek staat. Dat is niet het geval met The Wandering Earth. De omslag toont een scène uit het titelverhaal.
Cixin Liu denkt groot. De mens is klein maar maakt zich kenbaar in een gigantisch universum. De toekomst is utopisch of dystopisch, in beginsel onvoorstelbaar, maar Cixin Liu weet een rijke variatie aan toekomstbeelden te scheppen.
Ik vond dit boek in de ramsj, en was benieuwd omdat ik goede dingen over deze schrijver had gehoord. Dus ik kocht het boek, en verbaasde me erover dat sf toch steeds weer met nieuwe ideeën kan komen.
The Moth Presents: All These Wonders
The Moth Presents: All These Wonders — True Stories About Facing the Unknown, 2017, 331 blz.
Gekocht: september 2017, Van der Velde 3
Uitgelezen: november 2017
★★★☆☆
Voor een publiek vertellen wat je hebt meegemaakt, uit je hoofd. Dat is iets wat ze in de VS al lang doen. Tegenwoordig is het een populair podcast-genre. De bekendste organisator van dit soort evenementen is wellicht The Moth, dat al bestond in de tijd voordat er podcasts waren.
The Moth heeft een boek uitgebracht met een selectie uit de gigantische hoeveelheden verhalen die voor The Moth zijn verteld. Het zijn onderhoudende verhalen, maar de keus van onderwerpen valt me wat tegen. Het lijkt wel alsof iedereen die iets te vertellen heeft een heldendaad heeft verricht. Uitzonderlijke verhalen zijn het, geen belevenissen waar je je als doorsnee luisteraar of lezer mee kunt identificeren.
In de boekhandel vond ik dit boek met waargebeurde verhalen op de afdeling sf+fantasy.
Catherine Poulain — Open zee
Catherine Poulain, Open zee, 2016, 352 blz.
Gekocht: juli 2017, ’t Hartje
Uitgelezen: oktober 2017
★★★★☆
Dit is een rauw boek. Verre van fraai taalgebruik. Veel opsommingen van gebeurtenissen die elkaar snel opvolgen. Dat geeft het boek vaart, maar je gaat ook over dingen heen lezen.
Het eerste, langste deel is veruit het boeiendst. Over Lili, een fragiele Française, die aanmonstert op een boot om voor de kust van Alaska te gaan vissen. Ze is vreselijk fanatiek om niet onder te doen voor de ruwe kerels op de boot. Lili vindt het geweldig, dat vissen op de woeste zee. Het kan haar niet woest genoeg zijn. Ze is doodongelukkig als er een eind komt aan de reis.
Het eerste deel van het boek sleurt de lezer mee. Het tweede, laatste deel is een stuk minder. Dat is erg klef vanwege een relatie tussen Lili en een visser. Verder is er een hoop ronddolen van Lili door de straten en langs de schepen, als ze op zoek is naar een nieuwe plek op een vissersboot.
Lili is bezeten om de elementen zo extreem mogelijk te beleven. Ze beult zichzelf af. Waarom ze dit doet wordt niet duidelijk. Er is de suggestie van iets onoorbaars in haar thuisland. Lili wil absoluut niet terug. Ze wil zich niet binden. Ze wil zwerven, naar de uiteindes van de wereld, liever slapend in het wrak van een auto dan in een bed tussen vier muren.
Don Delillo — Zero K
Don Delillo, Zero K, 2016, 274 blz.
Gekocht: oktober 2017, Van der Velde 3
Uitgelezen: oktober 2017
★★★☆☆
Dit boek valt tegen. Een interessant onderwerp. Over rijke lui die zich laten invriezen in een luxe faciliteit ergens in een woestijn in Verweggistan, in de hoop op een eeuwig en gezond leven in de toekomst. Het verhaal heeft z’n interessante momenten en ideeën, maar het verzuipt in gemijmer over trivialiteiten.
Stanisław Lem — The Star Diaries
Stanisław Lem, The Star Diaries, 1957, 1971, 338 blz.
Gekocht: juni 2016, Van der Velde 3
Uitgelezen: oktober 2017
★★★★★
Verhalen over de reizen van de astronaut Ijon Tichy, geschreven tussen de jaren 50 en de jaren 70.
Dit is geen harde sf. Lem streeft in deze verhalen niet naar realisme. De astronaut Ijon Tichy is iemand die op een middag zijn raket ophaalt uit de garage waar hij werd opgeknapt, het voertuig een andere lik verf geeft omdat de kleur hem niet bevalt, om dan in z’n eentje in een paar maanden naar de andere kant van de Melkweg te vliegen, waar hij zonder ruimtepak kan rondlopen op vreemde planeten, en gewoon in z’n eigen taal kan spreken met de plaatselijke bevolking.
De verhalen zijn grappig, onderhoudend. De verhalen zijn vooral avontuurlijk voor de geest. Lem is met dit boek een schrijver van ideeën. Zijn verhalen zijn als parabels, waarin hij speelt met opvattingen, toekomstdromen, ideologieën, en deze tot het absurde doorvoert. Alleen al voor het verhaal The Twenty-first Voyage zou je dit boek moeten lezen, een meesterlijke vertelling over het transhumanisme. Dit boek is voer voor dromers en filosofen.
Nina Allan — The Rift
Nina Allan, The Rift, 2017, 418 blz.
Gekocht: september 2017, Van der Velde 3
Uitgelezen: september 2017
★★★★★
Dit is een boek dat je compleet onbevooroordeeld zou moeten lezen. Dat gaat helaas moeilijk, want de uitgever heeft het boek een omslag gegeven waarmee duidelijk gesuggereerd wordt dat het hier om sciencefiction gaat. In de boekhandel vind je het boek dan ook op de afdeling sf en fantasy. Als je toch besluit dit boek te lezen, lees dan vooral niet de tekst op de achterflap.
Ik wil niets over het verhaal vertellen. Ik wil niets verklappen. Ik wil alleen maar zeggen dat ik Nina Allan een geweldige schrijfster vind. Dit boek en haar vorige zijn literair, spannend, en intiem. Dit boek en haar vorige horen in de boekhandel gewoon bij de betere romans te liggen.
Massimo Pigliucci — Hoe word je een stoïcijn?
Massimo Pigliucci, Hoe word je een stoïcijn? — Oude filosofie voor het moderne leven, 2017, 239 blz.
Gekocht: augustus 2017, Van der Velde 1
Uitgelezen: september 2017
★★★★☆
Stoïcijnen zijn niet stoïcijns, niet onverschillig. Integendeel, volgens dit boek zijn stoïcijnen heel betrokken bij de omgeving en de mensen.
Pigliucci verklaart de drie aandachtsgebieden van het stoïcisme: het streven, het handelen, en het instemmen. Dat doet hij op een boeiende manier. Hij vertelt over het leven van de eerste Stoïcijnen, en gaat als het ware met hun in gesprek om hun filosofie en hun levenshouding te vertalen naar de moderne tijd. Hij laat zien dat het stoïcisme een waardige manier van leven is voor het heden.
Het boek sluit af met een hoofdstuk waarin Pigliucci twaalf leefregels beschrijft die je zou moeten beoefenen om je het stoïcisme eigen te maken. Het is geen makkelijke weg, maar als je je er voor inzet, dan wordt je leven waardevoller, volgens de schrijver. Mij heeft hij deels overtuigd, maar ik denk dat ik de toewijding mis die nodig is om een stoïcijn te worden.
Het stoïcisme lijkt verwant met sommige oosterse levenswijzen, maar ontbeert de mystiek en andere zweverigheid.
Gary Fildes — An Astronomer's Tale
Gary Fildes, An Astronomer’s Tale — A Life Under the Stars, 2016, 298 blz.
Gekocht: juli 2017, Van der Velde 3 /ramsj
Uitgelezen: september 2017
★★★☆☆
Twee boeken in één, met afwisselend een hoofdstuk uit het ene, en een hoofdstuk uit het andere boek.
Het ene boek is de biografie van een metselaar die astronoom wordt. Dat is vrij boeiend om te lezen.
Het andere boek is een uitgebreide gids van wat er door de loop van het jaar aan de sterrenhemel is te zien. Dat is alleen interessant als je zelf aan sterrenkijken doet. Na het eerste hoofdstuk heb ik de rest hiervan overgeslagen.
Rebecca Solnit — A Field Guide to Getting Lost
Rebecca Solnit, A Field Guide to Getting Lost, 2005, 211 blz.
Gekocht: augustus 2017, Van der Velde 3
Uitgelezen: september 2017
★★★★☆
Een boek over een boeiend onderwerp dat ik gefascineerd heb gelezen. Vreemd genoeg kan ik me van de inhoud weinig herinneren.
Mike McCormack — Solar Bones
Mike McCormack, Solar Bones, 2016, 265 blz.
Gekocht: augustus 2017, Amazon.de
Uitgelezen: september 2017
★★★★☆
M’n tweede boek van de Man Booker prize 2017 longlist, uitgekozen vanwege de vorm, benieuwd naar de kracht van taal. Solar Bones bevat geen zinnen, niet in de gewoonlijke vorm. Er zijn geen hoofdletters of punten. Er zijn ook geen hoofdstukken. Het boek is één doorlopende tekst, met als enige structuur die die is aangegeven door komma’s en de indeling in alinea’s. Dat vraagt gewenning. Hoe moet je tekst op papier vertalen naar een stem in je hoofd? Het werkt wel, al ligt het gevaar op de loer dat je soms de draad kwijt raakt. En er zijn geen natuurlijke rustpunten om het boek weg te leggen, dus na een leespauze moet je even terug om de draad weer op te pakken.
En het verhaal? Dat is eigenlijk vrij traditioneel. Een verteller die terugblikt op z’n leven, op momenten met z’n vrouw en kinderen, z’n werk, plaatselijke gebeurtenissen in een nogal afgelegen oord aan de Ierse westkust. Onderhoudend, maar niet meeslepend.